Είναι 5 παρά,σε κάτι ώρες αρχίζει η γαμημένη η εξεταστική....Το μυαλό μου δεν βρίσκεται στο μάθημα,όχι γιατί μου είναι αδιάφορα αλλά γιατί συνειδητοποίησα ότι ποτέ μα ποτέ όσο ζούμε σε αυτόν τον γαμημένο κόσμο με την ίδια βλαμμένη νοοτροπία της σειράς,της τάξης,των πρέπει και όχι των θέλω κλεινόμαστε όλο και πιο πολύ μέσα μας χωρίς λόγο.
Τι πιο λογικό από το να πας μια βόλτα με έναν φίλο μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα δίπλα στην θάλασσα;Τι πιο όμορφο από το να δεις το ηλιοβασίλεμα με τον ανθρωπό σου;
Γιατί όλα πρέπει να είναι σε μια γαμημένη σειρά,σε τάξη που στην τελική δεν βοηθά σε τίποτα;Γιατί γαμώτο;Γιατί να μην μπορείς να χαρείς όλα όσα εκείνα σου προσφέρονται απλόχερα;
